– Uważam, że z tego garnka dalej będzie kipiało. Teraz Iga wejdzie w moment sezonu, w którym będzie miała najwięcej punktów do obrony, będzie miała najwięcej oczekiwań w stosunku do siebie i też wszyscy będą mówili “Paryż, Paryż, ziemia, wracamy, wracamy!”. A to znaczy, że wszyscy jeszcze tę wodę tylko podgrzeją – mówi Maciej Synówka. Trener, który prowadził m.in. Barborę Krejcikovą i Belindę Bencic z troską i z wielką uwagą przygląda się kryzysowi, jaki przechodzą Iga Świątek i jej zespół.
W United Cup finał, w Australian Open półfinał, w Dosze półfinał, w Dubaju ćwierćfinał, w Indian Wells półfinał, w Miami ćwierćfinał. Oto wyniki Igi Świątek w 2025 roku. Czy te rezultaty pokazują, że wiceliderka światowego rankingu tenisistek przechodzi kryzys?
– Przecież Iga nie zapomniała, jak się gra. Zrobiła niesamowite, naprawdę dobre rezultaty w tym roku. Wiem, że jej wyniki nie są doceniane. Ale naprawdę bez przesady! – mówił niedawno w rozmowie ze Sport.pl Piotr Woźniacki. Ale jednocześnie ojciec i trener byłej numer 1, Caroline Wozniacki, wskazywał problemy, które Świątek i jej sztab muszą rozwiązać. – Za dużo jest w teamie różnych składników chemicznych. W tym pięknym domu u Igi Świątek non stop brakuje powietrza. Czyli po prostu trzeba przewietrzyć – mówił.
Teraz swoimi spostrzeżeniami dzieli się ze Sport.pl Maciej Synówka. To ekspert i trener, który prowadził m.in. Barborę Krejcikovą i Belindę Bencić.
Łukasz Jachimiak: Po meczu Igi Świątek z Alexandrą Ealą wymieniliśmy kilka wiadomości, w których przekonywałeś, że Filipinka to „megatalent”. Przyjmuję, ale nie to mnie teraz interesuje. Chciałbym wiedzieć czy ciebie nie niepokoi to, jak czasami Iga się blokuje, gdy rywalka się jej postawi, czy nie martwi cię jej serwis w takim wydaniu, jak w meczu z Ealą, czy nie martwi cię to, że Iga czasami nie chce słuchać podpowiedzi swojego sztabu w trudnych momentach?
Maciej Synówka: Nie martwi mnie to wszystko o tyle, że to nie ja siedzę w boksie Igi, tylko siedzi tam Wim Fissette. I uważam, że on jest akurat bardzo dobrym człowiekiem, żeby tam siedzieć. Ale jak już Maciej Ryszczuk się odzywa do Igi z tego boksu, to znaczy, że sytuacja jest naprawdę poważna. Maciej to gość, który jest bardzo spokojny i nigdy, ale to nigdy nie wtrąca się w takie sprawy, nigdy nie wchodzi w coaching w trakcie meczu. A zatem jeśli on krzyczy do Igi „Posłuchaj chociaż raz”, to powstaje pytanie czy wszyscy w teamie świadomie siadają i mówią sobie szczerze: „Kurczę, Iga jest w kryzysie i my wszyscy mamy kryzys komunikacyjny” po czym w miarę spokojnie szukają rozwiązania, czy jednak tam jest tłoczenie.
Tłoczenie?
– Nacisk, ciągłe szukanie, ale takie gorączkowe. Po prostu zastanawiam się, jaka jest tam jakość komunikacji. Wszyscy jesteśmy świetni, gdy wygrywamy, ale pytanie, co się dzieje, gdy przegrywamy, jak wtedy sobie radzimy. Jakich wiadomości dziś nie włączę, to słyszę, że jest kryzys u Igi Świątek, że po raz pierwszy od czterech lat nie zdobyła tytułu w pierwszej części roku, że po raz pierwszy od czterech lat przegrała z zawodniczką spoza pierwszej setki światowego rankingu. To prawda i ludzie pracujący z Igą wiedzą, że to można nazwać kryzysem. Ale też ci wszyscy ludzie wiedzą, co znaczy być numerem jeden i co zrobić, żeby wygrywać wielkie rzeczy. Zastanawiam się czy o tym teraz pamiętają, czy siadają razem do stołu i robią burzę mózgów, jak postąpić, żeby pójść do przodu.
Masz jakiś pomysł, co powinni albo mogliby zrobić?
– Nie jest tak, że ja mam jakąś wyjątkową mądrość, jakąś tajemną wiedzę. Ale wszyscy wiemy, że Iga jest zawodniczką, która bardzo szybko kliknęła i osiągnęła wielkie sukcesy, a z moich obserwacji wynika, że po jakimś czasie takie zawodniczki gasną czy przygasają. Serena Williams też miała taki moment. Po pierwszych wygranych turniejach wielkoszlemowych potrafiła powiedzieć „Zabiję cię” do pani sędzi liniowej na US Open. Nawet ona miała taki moment, że te wszystkie pracujące u niej tłoki drżały i były przez jakiś czas nie do opanowania. Iga przechodzi teraz przez czas, w którym się przekonuje, jak trudno jest utrzymać najwyższy poziom, na jakim się było. To jest kryzys. A Iga jest perfekcjonistką. Jest też zawodniczką, która jest mechaniczna, zdominowana rutynami i rytuałami. Dlatego też Daria Abramowicz idealnie tam pasowała, bo tam wszystko było przemyślane, łącznie z tym, jak się wypowiadać podczas konferencji prasowych. Nigdy nie zapomnę, jak Daria mi mówiła, że po wygraniu przez Igę French Open poświęciła bardzo dużo czasu, żeby przeszkolić cały sztab pod względem emocjonalnym i jeśli chodzi o podejście do mediów. Tam wszystko jest dopracowane do perfekcji. Iga to jest dziewczyna, która od czterech-pięciu lat każdy dzień rozpoczyna jak robot, czyli jest tak, że powiedzmy o szóstej dzwoni budzik, o 6.03 Iga wypełnia dziesięciopunktowy raport o śnie, bo taki raport istnieje, Maciej Ryszczuk się tym zajmuje.
Wiem, opowiadał o tym kiedyś na Sport.pl.
– Zaraz po raporcie o śnie i samopoczuciu Iga ma pewnie z 10 punktów z zakresu odżywiania i odżywek, które musi odhaczyć, potem pewnie ma jakieś ćwiczenia oddechowe i wizualizacyjne, następnie jakąś rutynę w kwestiach odżywiania i w komunikacji z teamem. Czyli ona zaczyna każdy dzień tak, że między godziną szóstą a siódmą już wykonuje z 60 różnych punktów z planu dnia! I robi to dzień w dzień, po 14 godzin dziennie. Jest tak schematyczna, że my sobie nawet tego nie umiemy wyobrazić. Jak ty masz kryzys, to się zastanawiasz, kiedy wziąć urlop albo pójdziesz sobie na badmintona czy inne zajęcia, które lubisz. Dla Igi byłoby najlepiej, gdyby mogła teraz wziąć pół roku wolnego, odetchnąć i znów poczuć głód grania. Ale ona tego nie może zrobić.
Dlaczego nie? Właśnie, że może! Wiem, że żal tracić punkty w rankingu i żal tracić pieniądze, ale świat by się nie skończył, gdyby Iga Świątek ogłosiła, że potrzebuje przerwy i wróci za pół roku. Albo nawet weźmy wersję łagodniejszą – że wróci na Roland Garros.
– Wiesz co, tu się tobą zgodzę. W teorii to byłby najlepszy ruch. I Iga byłaby niesamowitą osobowością, gdyby to zrobiła. Dałaby niesamowity znak w czasach, kiedy wszystko musi być turbo, mega, najlepsze, biochemicznie zgodne z twoim mózgiem i nie wiem, jak jeszcze opisać to, jak bardzo wszyscy jesteśmy dziś wymaksowani. Zauważ, że dziś nawet jak ktoś się bierze za uprawianie sportu, to najchętniej od razu idzie na triathlon. To by było fantastyczne, gdyby Iga pokazała, że czasami trzeba się naprawdę zatrzymać i wziąć porządną przerwę. Tylko że to moim zdaniem nierealne, bo pewnie taka jest konstrukcja jej umów, że żaden sponsor, który płaci kilka milionów euro, nie będzie się zgadzał, żeby jego najlepszy produkt znikał na pół roku. No chyba, że wspólnie partnerzy Igi uznaliby, że patrząc z perspektywy jeszcze powiedzmy dziesięciu lat jej kariery teraz długa przerwa jest dla niej najlepszym pomysłem. Gdyby Iga na taki długi urlop poszła, to byłaby – jak to się dziś mówi – unicornem. To jest dziewczyna, która ma 23 lata, przechodzi metamorfozę, jest sfrustrowana i nie rozumie, jak sobie z tym poradzić. Przerwa świetnie by jej zrobiła.
Dlaczego powiedziałeś „Daria Abramowicz idealnie tam pasowała”, a nie „Daria Abramowicz idealnie tam pasuje”? Jesteś w dużej grupie obserwatorów obawiających się, że formuła współpracy między psycholożką a zawodniczką przestała się sprawdzać?
– Wiem, jak działa podświadomość, ale w tym przypadku po prostu powiedziałem w czasie przeszłym, bo opowiadałem o rzeczach z przeszłości. Nie jestem w tej grupie, która ocenia czy tam jest dobrze, czy źle. Widziałem naprawdę różne układy, a tu jestem na tyle daleko, że nie wiem, jak to wygląda. Ale wiem, że gdyby oni wszyscy nie widzieli się przez pół roku, to za pół roku byliby jeszcze lepsi niż są teraz. W ich zespole nastąpiło zmęczenie materiału, tak?
